Instinctief individualistisch en egoïstisch, wordt ons hersenen beheerst door onze primaire behoeften. En deze instincten worden, om onze soort in stand te houden, versterkt door miljoenen jaren evolutie. Omdat we ook begiftigd zijn met een buitengewone intelligentie, hebben we een wereld gevormd die ons gedrag versterkt. We zijn in een vicieuze cirkel terechtgekomen: hoe meer we hebben, hoe meer we willen, waardoor we onze omgeving en dus onszelf vernietigen.

Geconfronteerd met een systemisch probleem, vertrouwt deze enigszins reducerende theorie alleen op de neurowetenschap om ons absurde gedrag te verklaren. Zij ontkent onze diversiteit en vergeet het samenwerkingsaspect, dat essentieel is in onze evolutie. Gezien onze ontaarding kan de auteur alleen maar concluderen dat we op een ramp afstevenen. Ook al stelt hij oplossingen voor via ons bewustzijn en onderwijs om ons gedrag te veranderen, dit alles lijkt een beetje simplistisch en fatalistisch en vergeet de rol van collectieve structuren. Een confronterende analyse, die echter met de nodige voorzichtigheid moet worden genomen.

« Nous sommes emportés dans une fuite en avant de surconsommation, de surproduction, de surexploitation, de suralimentation, de surendettement et de surchauffe, parce qu’une partie de notre cerveau nous y pousse de manière automatique, sans que nous ayons actuellement les moyens de le freiner. »